راز خلقت:

ان الله جل جلاله الله یقول:
عبدی! خلقت الاشیاء لاجلک و خلقتک لاجلی. وهبتک الدنیا بالاحسان و الاخره بالایمان.
خداوند متعال می فرماید:
بنده من! همه اشیا را به خاطر تو آفریدم و تو را به خاطر خودم.
دنیا را از روی احسان به تو بخشیدم ولی آخرت را به خاطر ایمان.
الجواهر السنیه، ص 284.
کسی که بهای وجود خودش را بداند و جایگاه خویش را در هستی بشناسد، نه عمر را به غفلت می گذراند، نه تن به گناه می دهد.
انسان اشرف مخلوقات است و خداوند همه هستی را مسخر او ساخته و جهان را برای او آفریده و ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار انداخته است تا آدمی به معرفت و ایمان دست یابد و غافل از فلسفه وجود نباشد و به خدا برسد.
همه عالم به خاطر انسان و انسان برای خدا!
و چه مقامی بالاتر از این؟ آنچه را آفریدگار عطا کرده، همه از روی تفضل و احسان او بوده است، نه استحقاق بشر، تا در دنیا با سرمایه ایمان، سعادت آخرت را به دست آورد و از این جا برای آن سرای ابدی ره توشه بردارد.